De Dolomieten, vernoemd naar de Franse geoloog Deodat de Dolomieu, spreken tot grote verbeelding. In het Jura-tijdperk groeiden dikke pakketten koraalrif aan door tectonische verzakking van het gebied. Latere erosie door gletsjers lieten de kenmerkende U-dalen achter waar we nu de markante bergvormen aan herkennen. In de winter ligt de sneeuw in de meest bijzondere vormen rondom de bergen en geulen. We verkennen tijdens heerlijke dagwandelingen op sneeuwschoenen de kleinste hoekjes van een indrukwekkend deel van de Dolomieten. We overnachten alle nachten tijdens deze heerlijke vakantieweek in een gemoedelijk hotel in Toblach, Hotel Stauder. Alles is er goed, de gastvrijheid bijzonder hartelijk en we kunnen elke dag genieten van een heerlijke ontspanning in het wellness-gedeelte. Programma 1 | zaterdag Aankomst in Toblach. Toblach ligt hoog in het Pustertal en vormt de noordgrens van de Dolomieten. Er wordt veel gelanglauft omdat het vanwege de hoogte veel sneeuw krijgt. Vanuit het dorp krijg je goed uitzicht op het zuiden waar de Dolomieten toppen op ons wachten. Het hotel ligt centraal in het dorp met parkeer gelegenheid. Onze kamers hebben een eigen balkon. 2 | zondag Na 15 minuten rijden door een diepe kloof arriveren we bij het startpunt van het Popena dal op ruim 1800 meter hoogte. We binden de sneeuwschoenen onder en volgen de rivier dieper het dal het in. Op 2000 meter komen we op een hoogvlakte. Hier krijgen we de eerste blik op de Cianpanis de Popena. Het beste te omschrijven als de Wokkelinjo: een gedraaide reuze wokkel. Dit uitzicht houdt ons bij de klim dieper het dal in de greep. We stijgen en dalen 400 meter in 4 uur lopen. Met de auto 20 minuten heen en terug. 3 | maandag We rijden even voorbij Toblach en slaan het Val Campo di Dentro in. De eerste meters gaan over de ‘huttenweg’ naar de Dreischusterhutte. Deze hut is gebruikelijk open in de winter en ze serveren er heerlijke strudl. We kunnen er sleetjes huren voor de afdaling later op de dag. Maar eerst gaan we hieraan voorbij en doorkruizen een stil en ruig dal. De stijging is geleidelijk door bossen en open ruimtes. En als we even rondom kijken dan zien we dat we in een arena staan van Dolomieten toppen. Zeer fraai gevormd is de Hochebenkofel . Wij trekken ons spoor verder zuidwaarts om uit te komen op het Wildgrabenjoch (2289 mt). Hier nemen we de uitgestrektheid van de Sextener Dolomieten goed in ons op. Dan volgt de afdaling waarbij we veel afdaal plezier op gaan zoeken. En hopen dat we terecht kunnen in de hut en een slee huren voor een zoevend einde van de dag. We stijgen en dalen 900 meter in 6 uur lopen. Met de auto 10 minuten heen en terug. 4 | dinsdag De rit alleen al naar de Platzwiesehut is meer dan moeite waard. De dominante berg hier is de Croda Rossa. Deze ‘grote rode’ maakt zijn naam waar. Direct achter de hut maken we ons eigen stijgspoor richting de Strudelkopf. En kijken we terug dan zien we een grote besneeuwde alm die in de zomer een belangrijke plek is voor koeien om te grazen. En kijken we omhoog dan zien we de Durrenstein en de Grosse Pyramide, bergen die ontzag inboezemen. Langzaam winnen we hoogte en na een laatste klim bereiken we het kruis van de Strudelkopf (2307 mt). Magnifiek uitzicht op de 3 Drei Zinnen, Monte Cristallo en vele andere Sextener bergen. Een plek waar je uitgebreid gaat genieten. Na een afdaling door maagdelijke sneeuw nemen we een aangename pauze in de Durrenstein hutte. Vandaar lopen we vol nieuwe herinneringen naar de parkeerplaats. We stijgen en dalen 400 meter in 4 uur lopen. Met de auto 30 minuten heen terug. 5 | woensdag Vandaag rijden we vanuit het startpunt van de wandeling een paar auto’s vooruit naar het eindpunt om zo na de wandeling terug te kunnen komen bij het startpunt. De tocht van vandaag heeft veel afwisseling. We beginnen met een geleidelijke stijging over een bosweggetje. De dennenbomen kleuren hier het landschap permanent groen en vormen een contrast met de sneeuw. Op de Forcella Lerosa worden we verrast door het uitzicht. Deze pas is een hoogvlakte op 2000 meter. Ruim een kilometer ploegen we door de sneeuw met een steeds weidser wordend uitzicht. Voor ons zien we de bergen van het Fanes-Sennes-Prags natuurpark. Dieper de vallei in komen we uit bij de gesloten Ra Stua hut. Leuk detail is dat we hier de zuidkant van de Croda Rossa zien. De roodgekleurde berg die we eerder vanaf de noordkant zagen. Hier slaan we het Valon Curo in waar we aan het eind de vooruitgereden auto’s aan zullen treffen. We stijgen500 en dalen 550 in 6 uur lopen. Met de auto 15 minuten heen en terug. 6 | donderdag Een sneeuwschoen wandeling naar de voet van de Drei Zinnen staat vandaag op het programma. Het icoon van de Dolomieten. We starten vanaf het Antomo meer. De weg omhoog is geleidelijk. En wie hier wel eens in de zomer is geweest zal met name verrast zijn door de rust en stilte die er in de winter heerst. De Auronzohut bereiken we na een kleine 2 uur stijgen. Hier hebben we uitzicht naar het zuiden over de kleine maar zeer ruige Cadini di Misurina. Een uitzicht om in te lijsten. Als de omstandigheden het toelaten, gaan we nog een stuk verder. We lopen geleidelijk stijgend naar de Lavaredo hut om daar meer recht omhoog naar het Paternsattel te lopen. Deze pas geeft het mooiste uitzicht op de Oostelijke Zinne en een mooie blik op het achterland: de door 1e wereld oorlog getekende Patern kofel en Toblinger Knoten. Een tweede optie is om een topje te pakken in de buurt van de hut: de Cianpedele. Terug bij de Auronzo hut nemen we een avontuurlijke afdaling door open veld en bossen terug naar lago Antomo. We stijgen en dalen 650 meter in 6 uur lopen, 25 minuten heen en terug rijden. 7 | vrijdag Na een korte rit in noordelijk richting parkeren we bij de Schoneggen Sage. De wandeling vandaag staat in het teken van de beklimming van een top met uitzicht op de muur van de Sextener Dolomieten. Doorvoor stijgen we op een zuidwest helling richting de Schlichten (2430 mt). Hier zijn we het bos ontstegen en lopen we over een brede graad verder naar ons doel van de dag: de Toblacher Pfannhorn (2663 mt) Deze top geeft uitzicht op de Apen hoofdkam in het noorden en de Dolomieten in het zuiden. Het ‘dak’ van deze week en een waardige afsluiter. Zoals we inmiddels gewend zijn zoeken we een speelse route voor de afdaling. We stijgen en dalen 1200 meter in 7 uur. 5 minuten heen en terug met de auto. 8 | zaterdag Na een laatste nacht in Toblach nemen we afscheid. Niet nadat we nog een keer naar het zuiden hebben gekeken waar de fraaie Dolomieten liggen die we de afgelopen week op sneeuwschoenen hebben verkent.