Lanzarote en zijn kleuren, de kleuren van natuurgeweld. Op geen ander Canarisch eiland onderga je de geologie als hier: lange rijen vulkaankraters als open kindermonden, diepe scheuren in de aarde, rood, felgeel, bruin of pikzwart gekleurd. Wie maakt de mooiste foto? Witte geraamtes van vetplanten - ze zijn niet dood, ze wachten op die ene regenbui - groene korstmossen klampen zich vast aan afgekoelde lavabrokken. Het drama is hier van nature. César Manrique zag dat het kunst was en voegde de menselijke maat toe. Hij werd er wereldberoemd mee. Vanuit sfeervolle, kleinschalige onderkomens - ver van de toeristische centra aan de zuidkust - verkent u het eiland in korte wandelingen. U beklimt de kegels in het vulkanische hart, doorkruist langzaam wegglijdende lavavelden, ziet rare wijncirkels in la Geria en proeft de pittige wijnen die daar vandaan komen. Daarbuiten buldert de Atlantische oceaan meedogenloos tegen de kust aan, oorlogsgeweld eindigend in een vredige wapenstilstand op de maagdelijke zandstranden van la Graciosa, eilandje waar u niet meer weg wilt. Lanzarote is meer dan winterzon alleen.