Vanaf Schoonloo loop je waar eens uitgestrekte heidevelden waren. Nu geniet je van de stilte en rust in de bossen en, gelukkig, nog hier en daar stukjes heide en veenplassen. Voorbij Coevorden wandel je door het Vechtdal naar het gezellige stadje Coevorden. Oerwandelen in Drenthe Oer… Volgens de Dikke Van Dale een voorvoegsel dat het feitelijke woord extra versterkt. Oerkracht is dus meer dan zomaar kracht. Oer staat voor robuust en authentiek. Dat is waarom Drenthe zich profileert als dé Oerprovincie van ons land. Je wandelt er door landschappen die zo natuurlijk zijn, dat het net lijkt alsof er geen mensenhand aan te pas is gekomen. Bossen en heidevelden in pure eenvoud. Plekken waar heden en een ver verleden elkaar met gemak ontmoeten. Galgenberg Op het Sleenerzand passeer je de Galgenberg. “Op de heuvel, hier op de grens met Zweeloo, stonden galgen die ter afschrikking dienden voor nieuwe bezoekers. Maar soms werden ze ook werkelijk gebruikt”, vertelt een passant die ook even stilhoudt. Lekkere lui hier, bedenk je. En je stapt snel weer verder. Via Coevorden naar het aangenaam aan de Vecht gelegen stadje Hardenberg. Je eindigt in Hanzestad Ommen. Felbegeerd Coevorden Vanwege de omringende en vooral drassige veen- en moerasgebieden moest je vroeger door Coevorden om van noord naar zuid, of andersom, te reizen. Voor de heersers, veilig in hun kasteel, reden om flinke tol te heffen. En zo werd Coevorden een strategische plek die voor andere, inhalige machthebbers zeer interessant werd. Om die reden werd de stad vanaf de late middeleeuwen regelmatig aangevallen door de bisschoppen uit Utrecht, Gelre en Munster. Die geschiedenis ervaar je nog in het historische stadje. Kijk alleen al naar het Arsenaal uit de 17e eeuw, het kasteel met daarin nu een restaurant. In de Molenstraat kleine, witte huisjes die in 1765 dienden als garnizoenshuisvesting. Lunch langs de waterkant Op de zesde dag van dit traject, van Hardenberg naar Ommen, speelt de Vecht een hoofdrol. Je steekt de rivier twee keer over en loopt regelmatig dicht langs de oever. Onderweg vind je tal van prachtplekjes om je meegenomen lunch te gebruiken. Het uitzicht op het water maakt het extra smakelijk. Je komt ook nog broekbossen, rivierduinen en bossen met de jeneverbes tegen. In het dorpje Rheeze tref je een brinkdorp aan dat al sinds de middeleeuwen bestaat. Al (ruim) 40 jaar Pieterpad In aanwezigheid van Toos Goorhuis en Bertje Jens werd op 4 juni 1983 in Vorden het Pieterpad geopend. Toos en Bertje waren geoefende wandelaars in het buitenland. Nederland had toen nog geen langeafstandswandelpaden. Terwijl ze van Groningen (de woonplaats van Bertje) naar Tilburg liepen (waar Toos woonde), bedachten ze die route te beschrijven. Al lopende kwam het idee op om een route te maken van Pieterburen in het uiterste noorden naar de Sint-Pietersberg in zuidelijk Limburg. En zo geschiedde.