Ben je op weg naar het zuiden en je bent voorbij Limoges, dan verandert er iets in het landschap. Het land wordt droger, de hellingen worden kalk, het wordt ook warmer. Zuid Europa kondigt zich aan, je ziet het, je ruikt het, je voelt het. Je hoort het ook want je rijdt het Occitanië binnen, het land waar men occitaans spreekt, de Langue d’Oc. Dat zuidelijke gevoel wordt nog sterker als je Montauban nadert. Ten oosten van deze mooie stad vind je een dunbevolkt kalkgebied waar de rivier Aveyron zich diep in de kalkkorst heeft ingeslepen. Het is een onwaarschijnlijk fraai land waar in vrijwel elke rivierbocht een schitterende burcht is gebouwd. St Antonin, Bruniquel en Puycelsi, het zijn allemaal middeleeuwse briljantjes die de titel ‘de mooiste van de mooiste burchten van Frankrijk’ hebben gekregen. De burchten zijn vaak in vervallen staat maar de dorpjes zijn dat absoluut niet. Dat merk je op de marktpleintjes, op het terras voor de herberg of in de sfeervolle familiehotels waar je overnacht. Voeg daarbij de pure natuurwandelingen en je bent verzekerd van een heerlijke trektocht. Simpelweg genieten van het fijnste dat Frankrijk heeft te bieden.